วันนี้ฟ้าช่างมืดสลัว
ลูกพาตัวและใจที่เจ็บปวดร้าว
มาคุกเข่า อยู่หน้าพระพุทธองค์
ประนมสองมือวิงวอน ขอบารมี
โปรดประทาน บอกการวิธี
ให้ลืมเลือนเขาสักที
ลบภาพเธอ ออกจากหัวใจ
บุญที่เราสองคน ร่วมสร้างกันมา
หลายภพครา นำพาให้เราได้พบ
แต่เศษกรรมยังมี วันนี้จึงต้องจบ
เกิดมาพบ เพื่อพรากกันในสักวัน
คงเป็นทัณฑ์บันดาล เมื่อชาติครั้งนึง
บุพกรรมมาดึง เธอไปจากฉัน
เหตุแห่งช้ำคงมี รักนี้ไม่จีรัง
ก้มหน้ายอมรับกรรม ให้จบสิ้นไป
แต่ติดที่ใจเจ้ากรรม
นั้นมัน ยังลืมไม่ลง
บอกกับใจให้ปลง ยังคง คิดถึงแต่เขา
ยังทำไม่ได้สักที แม้ใจจะรู้ดี
ฝืนรักต่อไป ใจมันก็มี แต่ความเจ็บช้ำ
ฉันขอล้างบาป ด้วยการพลัดพรากจากเขาชาตินี้
อธิษฐานว่าไม่ขอมี รักที่เสียใจ
เกิดชาติหน้า อย่าได้พบพาน
กับเขาได้ไหม
ไม่อยากทนกับความเสียใจ เช่นในตอนนี้
แต่ติดที่ใจเจ้ากรรม
นั้นมัน ยังลืมไม่ลง
บอกกับใจให้ปลง ยังคง คิดถึงแต่เขา
ยังทำไม่ได้สักที แม้ใจจะรู้ดี
ฝืนรักต่อไป ใจมันก็มี แต่ความเจ็บช้ำ
ฉันขอล้างบาป ด้วยการพลัดพรากจากเขาชาตินี้
อธิษฐานว่าไม่ขอมี รักที่เสียใจ
เกิดชาติหน้า อย่าได้พบพาน
กับเขาได้ไหม
ไม่อยากทนกับความเสียใจ เช่นในตอนนี้
ฉันขอล้างบาป ด้วยการพลัดพรากจากเขาชาตินี้
อธิษฐานว่าไม่ขอมี รักที่เสียใจ
เกิดชาติหน้า อย่าได้พบพาน
กับเขาได้ไหม
ไม่อยากทนกับความเสียใจ เช่นในตอนนี้
หากสุดท้าย จะต้องเสียใจ
และลืมเขาไปไม่ได้สักที
ลูกก็ยินดี เศษกรรมล้างในชาตินี้
ให้จบสิ้นไป